Dni Bożego Narodzenia (25 grudnia), Świętego Szczepana (26 grudnia) i Nowego Roku (1 stycznia) były ustawowo wolne od pracy. Na placówkach zagranicznych urządzano nieformalne spotkania wigilijne. W Warszawie kierownictwo MSZ i Protokół Dyplomatyczny praktycznie nie mieli czasu wolnego. Wiceminister Józef Beck w swoich wspomnieniach napisał: „Na przełomie 1931-1932 r. Marszałek zawiadomił mnie, że wolałby, ażebym na święta nie wyjeżdżał, a pozostał dla przedyskutowania polityki międzynarodowej, korzystając ze spokojniejszej atmosfery świątecznej” (Józef Beck, Ostatni raport, Warszawa 1987, s. 31).

Jan Szembek (podsekretarz stanu w MSZ) pozostawił po sobie bardzo ciekawe dzienniki, w których opisuje rytm pracy. 24 grudnia 1935 r. nie zanotował nic, czyli można założyć, że spędził ten dzień z rodziną. 25 grudnia spotkał się z Anatolem Mühlsteinem (radcą Ambasady RP w Paryżu, tytularnym ministrem pełnomocnym, na urlopie świątecznym w Polsce) oraz przeprowadził rozmowę telefoniczną z ambasadorem RP w Wielkiej Brytanii Edwardem Raczyńskim. 26 grudnia przyjął posła belgijskiego Jacques’a Davignona. 1 stycznia 1936 r. w dzienniku Jan Szembek  napisał, że tego dnia po południu był na przyjęciu w nuncjaturze, wieczorem na uroczystości składania życzeń noworocznych prezydentowi RP na Zamku Królewskim.

Sylwester tradycyjnie otwierał czas karnawału, a ponieważ dyplomaci potrafili się bawić, byli często zapraszani na wszelkie bale. Henryk Sokolnicki, kierownik referatu w Wydziale Zachodnim MSZ napisał we wspomnieniach: „Zdarzyło się, że raz u księżnej Heleny Czetwertyńskiej prowadziłem mazura przez cztery godziny. Muzyka już nie mogła grać i tylko cicho brząkała. Moją tajemnicą wytrzymałości, nauczoną w górach szwajcarskich, było to, że oprócz kilku kropel czerwonego wina (nigdy białego) nic nie piłem i nie jadłem”.